Perşembe, Kasım 15, 2007

Ilk Haftalar

Yarin ikinci haftamiz doluyor. Kamyon carpmisa cevirdi kucukhanim bizi. Dort kisi anca basa cikabiliyoruz, annemler burda olmasaymis halimiz nice olurdu hic bilmiyorum. Hazirolda bekliyoruz resmen. Eve geldik ilk gece 1, ikinci gece yarim saat ancak uyuyabildim. Her gik dediginde kustu mu, hala nefes aliyor mu, vs mi diye yataginin basinda bittigimiz icin uyku muyku hak getirdi haliyle. Bebekler gibi uyumak deyimini de sorgular oldum, boyle rahatsiz, kipir kipir, sesli bir uyku olamaz. Yavas yavas alisiyoruz cikan seslere gerci, yuregimiz daha az agzimiza geliyor alistikca.

Ilk haftanin sonunda ilk doktor kontrolune gittik. Bebekler dogduktan sonra dogum kilolarinin bir kismini kaybedermis. Lara kaybettigi kiloyu geri alip dogum kilosuna donmus. Gitmisken ilk asisini da yapalim dedi doktor, ilk asimizi olduk. Hastanede topugundan kan alip orayi bantlamis, sonra da banti cikarmamislardi. Odlek biz de iyice yapismistir simdi cani acir sen cikar, hayir sen cikar diye birbirimize atip sonunda bu isi doktora biraktik (gercekten). Cok kolayca cikardi doktor, yapismamis megersem, guldu halimize bir de.

Oturur pozisyonda kalip oyle dogan kiz bebeklerde kalca cikigi riski yuksek olurmus. Hastanede ultrasonla bakip bir ay icinde tekrar bakilsin demislerdi. Iki hafta sonra tekrar bakilmasi icin New Jersey tarafinda bir doktora goturecegiz.

Evde de ilk 1-2 gun oturmak, yatmak falan biraz agrili olmustu. Yastiklari ust uste dizip oturur pozisyonda yatiyordum zaten. Hafif de one egilerek yuruyordum. Agri kesiciyi ilk aldigim saatlerde gayet dik durabiliyorum, etkisi gecmeye baslayinca neandertal pozisyona geciyorum diye dalga geciyordum. Iki gun sonrasinda hepsi gecti, agri kesiciye bir gun daha devam edip onu da biraktim. Gayet egilip kalkabiliyor, merdiven cikip inebiliyorum rahatca. Dikislerin oldugu yerde hissizlik devam ediyor, o birkac ay daha surermis, vucudun kendini koruma yontemiymis. Ilk hafta ayagim cok sismisti, sezaryande olurmus, vucuttaki suyun bir kismi ayaklara iniyormus. Hamilelikte boyle ayagim sismemisti benim.

...diye baslamisim yazmaya. Ustunden uc bes gun gecmis, devam edememisim bir turlu. Basligi ilk gunlerden ilk haftalara cevirdim, ilk aylar ya da ilk yillar olmadan post edecegim bu yaziyi insallah:) E-maillerime de en kisa zamanda cevap yazmaya baslayacagim, benden umidi kesmeyin efenim.

Simdiiii kimdi o bebekler gunun cogunu uyuyarak geciriyor zaten diyen, cabuk ciksin ortaya. Hastanedeyken uyuyordu da cidden. Gecenlerde okudugum bir kitapta hastanede tabi ki tum gun uyuyorlar yoksa kim onlari eve goturmek ister ki yaziyordu cok guldum. Gunumuz (ve gecemiz) emzirmekle geciyor. Memeye yapisik bir halde yasiyor Lara su ara. Bir yerde yolunda gitmeyen birseyler var ama nerde bilmiyorum.

Sut yetmiyor galiba (fazla gelince de rahatsiz olurmus bu bebek kismisi ama o kadar polyanna olmayalim). Bakinca geliyormus gibi gorunuyor ama hatun doymuyor bir turlu. Bazen 5-10-15 dakika arayla uyanip emmek istiyor. Sonunda ya doyup ya bitkin dusup 2-3 saatlik bir uykuya dalana kadar saatler geciyor bu sekilde. Ha bu arada emdiklerinin bir kismini cikariyor (agacta yetisiyor sanki o sut, neler cekiyoz biz onu ureticez diye cik cik cik). Emerken bazen birden nefesi siklasmaya basliyor, bu kotu bir isaret, hemen arkasindan derin bir nefes alinip memenin itilip ses tellerinin denenecegi anlamina geliyor. Bu kadar sik emmek istiyor olmasi normal mi, ayni sorunla karsilasan var mi acep?

Her gun, ozellikle gece oluyor bu, niye cozemedim henuz. Gazdir belki diye gaz cikarmaya calisirken de buldugu herseyi, hicbirsey olmazsa elini emmeye calisiyor. Evdeki ikinci gunumuzde ustuste birkac kere emmeyi reddedip ortaligi yikinca mecburen formula vermistik. Soluksuz emip ustune de dort saat kutuk gibi uyuyup kendimi cok sefil hissetmeme yol acmisti bu. Hic bu kadar yetersiz hissetmemistim kendimi, acaip moralim bozulmustu. Lactation consultant ile telefonda gecirilen saatler sonucunda sezaryan sonrasi sutun gelmeye baslamasinin normalden daha fazla zaman alabilecegi ve bunun cok normal oldugu konusunda ikna edildim de moralim biraz yerine geldi. Sezaryan sonrasi vucuttan tamemen atilamayan sivilar da sutun bebek tarafindan emilmesine engel olabilirmis.

Dun gece Lara yine seften ve yemek servisinden duydugu memnuniyetsizligi dile getirirken denemek icin formula verdik, bu sefer biberonu emmeyi pek basaramadi ve iyice sinirlendi. Formula seciyoruz bu arada. Similaci aninda reddetti. Enfamilin simdilik sansi var.

Gelelim uyku konusuna. Ayin kaci, gunlerden ne, saat kac tamamen kopmus durumdayim olaydan. Geceleri nerdeyse sabaha kadar oturdugumuz icin buldugum her firsatta uyumaya calisiyorum ama pek kolay olmuyor. Tam o uyudugu sirada hic uykum olmayabiliyor cunku ve guzelim uyku firsati kacip gidiyor (aynen su anda oldugu gibi, 1 saattir uyumakta ama ben uyuyamiyorum, arrrrr:(() Ne zaman duzene girmeye basliyor bunlarin uykusu? Goguste ve kucakta daha kolay daliyor ve daha uzun uyuyor ama yatagina (veya baska bir yere) koydugumuz ve yere paralel hale geldigi anda gozler hic uyumamiscasina aciliyor ve tekrar emmek istiyor.

Gecen gun bir turlu uyumadigi ve miklayip durdugu bir anda Larayi araba koltuguna, araba koltugunu da kurutucunun ustune koyup makinayi calistirdim. Ikinci dakikada nakavt oldu bizimki. Biraz oyle tutup sonra makina calistigi surece yaninda bekleyemeyecegim icin yere indirip makinanin yanina koydum. Makinanin calistigi 35 dakika boyunca uyudu (keske en uzun programi secseydim). Makina durunca biraz sonra o da uyandi. Dun gece tekrar denedik ayni yontemi. Bu sefer araba koltugunu getirmeye usenip yastikla beraber koyduk, hareketi tamamlamadigimiz icin mi ne hic ise yaramadi. Arabada gitmek hakikaten cok ise yariyor ama. Araba hareket ettigi anda uyumaya basliyor. Arabanin cok yavas gitmemesi gerekiyor amaDun doktordan donerken Target'dan 1-2 sey almak icin durdugumuzda benim iceride oldugum surece otoparkta dolanmayi denemisler, aglamaya baslamis. Anayola cikmislar, susmus.

Gobegi dustu sonunda. Nereye gomsek acep.

Bir buyuk boy beze gectik, artik newborn degil 1 numara kullaniyoruz. Adil benden daha iyi gaz cikariyor ve bez degistiriyor. O gaz cikarmaya calisirken Lara da bikip usanmadan Adilin omzunda ve gogsunde meme ariyor. Bu arama calismalari sayesinde guclu bir boynu olacagina inaniyoruz:) Gecen gun dakikalarca ugrasip birsey bulamayinca hosnutsuzlugunu Adilin ustune cisini yaparak gosterdi.

Simdilik burda kesip gondereyim bu yaziyi gonderebiliyorken, unuttuklarimi bilahare yazarim artik.

Dogum Hikayemiz

Ancak oturabildim blogu guncellemek icin. Birkac girisimim oldu daha once de ama her seferinde Lara farkedip hooop nereye hemserim diye geri cagirdigi icin kaldi. Once dogum hikayemizi yazalim degil mi, sirasiyla girsin kayitlara.

Sezaryenin sonrasindan bayagi cekiniyordum ben, iyilesme sureci uzun surecekmis gibi geliyordu. Doktorum olaya iyi tarafindan bakmami, en azindan saatlerce dogum sancisi cektikten sonra sezaryene donmek zorunda kalmayacagimi, vucut cok yorgun olmayacagi icin daha cabuk toparlayacagimi soylemisti. Hastaneye gittigimizde bayagi beklettiler bizi. Benim biri ad soyad biri ad yerine soyad soyadi yerine ad olan iki kaydim varmis, duzeltmek icin ugrastilar bir sure. Sonrasinda doktorun da hadi hadi diye hemsireleri ittirmesiyle ameliyathaneye alindim. Epidural islemi bekledigimden cok daha acisiz oldu. Bazilarinda basagrisi yapiyormus epidural. Hemsire operasyondan once kimde basagrisi olacagi anlasiliyor zaten sende olmaz demisti, hic basagrisi olmadi cidden de sonrasinda. Onume koca bir carsaf gerip Adil'i de ondan sonra iceri aldilar, hicbirsey goremedik. Epidural muhtesem birsey. Sana birseyler yapiliyor farkindasin ama nooluyor hicbirsey anlamiyorsun, hicbirsey hissetmiyorsun. Sag omzum cok agridi islem suresince, ilactanmis. Diyaframla ilgili birseyden kaynaklaniyormus o agri, hatirlamiyorum simdi tam neydi. Bebegi cok cabuk cikardilar, beni toparlamalari daha uzun surdu:)

Dogumun hemen sonrasinda bebegi anneye veriyorlar diye duymustum, bana vermediler. Hos bebek gorecek ve tutacak halim de yoktu zaten. Asiri titreme, mide bulantisi ve bas donmesi ile nakavt olmustum o sira, ilactanmis bunlar da. Tansiyonum yukselmis. Iceri alindigimda mide bulantisi ve bas donmesdi gecmisti ama asiri titreme devam ediyordu, tansiyonum da hala yuksekti. Tansiyon icin monitore bagladilar, usume icin de ustume deniz yatagi gibi cok hafif birsey ortup ona bir hortum taktilar, adi neydi bilmiyorum ama icine sicak hava ufleniyor ve acaip guzel isitiyor, varligiyla yoklugu belli olmayacak kadar da hafif ustelik. Bayildim, eve de almak lazim ondan, kis mis viz gelir valla ondan sonra.

Orada birkac saat gozlem altinda tutulduktan sonra odama cikarildim. NYU'da odalar iki kisilik. Ozel odalar da var ama gecesi 5 yildizli otellerden daha pahali, hic gerek yok. Yer de yokmus zaten, cok talep varmis. Iki kisilik oda, oda arkadasina gore gayet ilginc olabiliyor. Ilk iki gunku oda arkadasimin hic erkek ziyaretcisi olmadi mesela ama yaninda surekli 1-2 hatun vardi ve oda telefonu durmadan caliyordu. Manukyan buyrun diye dalga gecmeye baslamistik bir sure sonra:) Son gun gelen kadinin da bu dogurdugu 11. cocuguymus, dehset icinde acilan agzimi kapatabilmek icin bayagi cabalamam gerekti. Tas catlasa 40 yasindaydi kadin bu arada.

Iyilesme sureci bekledigimden daha cabuk oldu. Ilk gunler yatip kalkmak oldukca zor oluyordu. Ilk iki gun epidural takili oldugu icin nispeten daha az agriliydi, ucuncu gun cikardilar, o zaman iyice hissedilir oldu agri. Yatak yatip kalkiyor ama ona ragmen dogrulmak falan gayet can yakiyordu. Epidural cikinca agri kesici vermeye basladilar. Once en guclusu bu dedikleriyle basladim fakat o da acaip uyku yapiyordu, degme uyku ilacina tas cikarir bence. Ilaci icip emzirme sinifina gittim, ne konusuldugunu hic hatirlamiyorum, gozumu acik tutmayi gecmis kafami dusmeden tutmaya calisiyordum zira. Yarisinda pes edip odama dondum zaten. Bir sonraki ilac saatinde daha az etkili ama en azindan uyku yapmayan ilaca gectim. Insanin emzirirken zaten cok uykusu geliyor. Herkeste oluyor mu bilmiyorum, hormonlarla ilgili birseymis, bir de uyku veren agri kesici ihtiyacim olan en son sey yani.

Sezaryenden sonra gaz cikarincaya kadar kati yiyecek vermiyorlar. Acik renk sivi icilebilirmis sadece. Su, elma suyu gibi meyve sulari, tavuk suyu...bu kadar iste. Bana da ilk iki gun sadece sivi verdiler, hos hic istahim yoktu, sadece su iciyordum. Ucuncu gun doktorlarin biri yemek diye gelen sivilari gorup adam gibi yemek verin bu kiza buyurdu da onume menu gelmeye basladi.

Dogrulmak, kalkmak zor geldigi ve bayagi vaktimi aldigi icin aksamlari Adil ve annemler gittiginde Lara'yi bebek odasina gonderiyordum. Geceleri emzirmek icin arada getirip sonra geri goturuyorlardi, sabah da bizimkiler gelince ancak odaya getirtiyordum, aksama kadar yanimizda kaliyordu. Biri vermeyi biri almayi bilmeyen bir ikilinin emzirme seanslari evlere senlik oluyor haliyle ama mamaya gerek kalmadan tamamladik hastane gunlerimizi yine de. O bebek odasina gidince ben de geceleri arada uyuyabiliyordum boylece.

Dorduncu gun oglene dogru ciktik hastaneden. Dilarasimin gonderdigi pek sevimli tulum cikis kiyafetimiz oldu. Kilosu ve boyu gayet iyiydi dogdugunda ona ragmen tulumun icinde kayboldu bizimki.

Pazar, Kasım 11, 2007

Blogu guncellememissiniz...


Hmm, evet. Guncel haberler facebook'da. Biz de istiyoruz guncelleyelim diye ama bir yavrucak 4 kisiyi bu kadar mi mesgul tutabilir? Anne zaten gece 3-4 saat uyuyabilirse "gece iyi gecti" diyor. Anneanne ve Dede seferber olmus durumda. Baba, ha bire alisverisde (Hala soyle bir tarafi yamuk olmayan bir warm mist humidifier bulamadim ya...)

Neyse, bugun biraz oturup resimleri picasaya yukleyebildim. Yalniz shakkada shukkada deklansore bastigimizdan bir ton resmi olacak kizimizin haliyle. Eee, artik haftasi dolduguna gore e-mail adresi ve dahi kendine ait bir yeri olmasi lazim siberalemde...

Velhasil, Lara Su'nun resimleri artik kendi adresinde olacak. Dogum albumunu de oraya kopyaladim. Ilaveten ilk haftasindan 2 album ekledim.

Sirket iki haftalik dogum izni veriyor babalara (annelere 4 ay) ama ne oldugunu anlamadan iki haftalik iznimin yarisi gecti bile. Ilk iki hafta anne icin ozellikle daha zor. Sut geldiydi, gelmediydi bebek ac, tok, uyudu uyumadi off ki ne off. Ama cocuk sahibi olan herkes gibi bizim de ogrendigimiz uzere 'vermenin' verdigi tatmin, tum sikintilara deger...

Bu arada, e-maillerle, telefonlarla arayan soran; hastaneye, eve gelen; akil veren; yardim eden tum arkadaslara cok cok tesekkur ediyoruz!

Cumartesi, Kasım 03, 2007

Kizimiz dogdu...



2 Kasim saat aksam 7:11'de (New York Saati) Lara Su Hindistan, 7 pound 11 ounces (3,495 gram) dogdu. Facebook ve Blackberry araciligi ile cevremizi gelismelerden haberdar edebildik.

Lara Su'nun dogumu ile ilgili resimler ve daha az onemli olmakla birlikte benim dogum gunumde cekilen resimleri picasa'ya yukledim dun gece.