Perşembe, Haziran 07, 2007

Gecmis Zaman Olur Ki

Bu kadar yazmayinca baslik da yakisti degil mi? Yaklasik uc haftadir - hatta belki daha da fazladir - blogu guncelleyecegim. Her sabah aklimda bu olarak uyaniyorum. Bugun yazarim artik diyorum. Kesin. Bir sonraki sahne gece olmus ve ben esneyerek yastigimla butunlesiyor oluyorum. Ertesi sabah ayni sahne. Ve bir sonraki sabah, ve bir sonraki sabah. Drafta koymusum da iki satir, su icirmiyo banaaa diye midemi sikayet ettigim ama oylece kalmis o da. Artik hukmu gecti tabi, sikayet edemedigimle kaldim bak simdi. Nutmegle baslayalim simdi, en cok o merak ediliyor ne de olsa. Bebise nick olarak nutmegi uygun gorduk. Isim annesi sevgili Yildiz. O muskat demisti aslinda, kucuk hindistan cevizi olaraktan, ama burda bir de muskati cevirmekle ugrasacagimiza nutmeg diyelim dedik. Patronum tee yillar once safariye gittigi sirada getirdigi ve o zamandan beridir sakladigi nutmegi bizim nutmege hediye etti, Zanzibar'dan tasinmis gelmis nerdeyse 20 yillik bir maskotumuz da var artik:)

Cinsiyetini hala bilmiyoruz, son ultrasona girdigimde kapatti bacaklarini oturdu oyle. Bilip bilmemek cok da onemli degil bizim icin, alisveris falan yaptigimiz yok nasil olsa. Ama anneanne ve dedemiz cilginlar gibi alisveris yapmakta olduklari ve simdiden uc bebeklik malzeme topladiklari icin biraz magdurlar tabi ara renklerde dolanip durmaktan. Ben arada renk ayrimciligina son, her renk giyilebilmeli diye cikislar yapiyorum ama pek iplendigimi soyleyemeyecegim. Bizimkiler bavul ticareti yapiyor muamelesi gorecekler havaalaninda bu gidisle:) Cevremdekilerin cogu erkek olacagindan emin bu arada. Bu eskiden beri boyleydi ama. Ne zaman ilerde cocuk sahibi olursak muhabbeti acilsa oglun'la baslayan cumleler kuruldu bana. Kendim hala hinzirlik pesinde kostugum icin olabilir mi acep. Annem ruyasinda erkek gormus, isyerindekiler he diye hitap ediyor ona falan. Sirf bu yuzden merakla beklemekteyim ben de sonucu.

Yaz(a)madigim sure icinde genetik danismana gittik. Ortada fol yok yumurta yokken durduk yere genetik danismana gondermiyorlar aslinda ama ben amniyosentez yaptirmak istedigim icin gitmemi istedi doktorum. Gittik, biraz konustuk danismanla ne nedir ogrendik geldik. Ondan bir hafta sonra da amniyo yapildi. 35 yasin uzerindekilere bunu oneriyorlar zaten. Ben 34 yasinda oldugum icin doktorum sinirdasin secim senin demisti. Hamile kalan arkadaslarimiz olup da ilgili terminolojiyi ogrenmeye basladigimiz zamanlardan beri hep cok sempati duydugum bir islem oldu amniyosentez. Kan testleri yuzde bilmemkac, binde bilmemkac gibi risk yuzdesi verirken bu pat diye koyuyor teshisi daha ne yapsin. Hal boyleyken hayir kalsin diyecek halim yoktu, ki bastan demistim ben istiyorum diye. Cok kisa suren bir islem zaten, 5 dakika surmedi toplamda. Doktor yat asagi buyurdugu icin ben seyredemedim ne olup bittigini, ignenin girisine falan bakacaktim ekrandan sozde. Kan uyusmazligimiz oldugu icin olmam gereken igneyi de oldum ardindan. Bir de dogum sonrasi olacakmisim onu. Amniyo sonrasinda o gun hicbir is yapmamanizi istiyorlar, dusuk riskine karsi. A tabi ne demek dedik biz de, film gunu olarak planladik hatta gunun geri kalanini Adille ama evdeki hesap carsiya uymadi.

Soyle ki, sabah 10'da olacakti aslinda islem. Ben sabahtan ise gittim, Adil de evden gelecek, doktorun ofisinde bulusacagiz. Saat 9.20de Adil ben Manhattandayim diye haber verince e gelsin beni isten alsin beraber gidelim dedik. Buyuk gaflet. Manhattanda yaya olarak yasayinca yollari da oyle saniyor insan. Yuyuyerek rahat rahat gidip geri donecegim yolu arabayla oyle laylaylom asmak mumkun olmadi, tin tin giden trafigi asip, zorla bir park yeri bulabilip de doktorun ofisinden girebildigimizde saat 10.30'du. Gec gitmemizin cezasi 12.00'ye kadar bekletilmek oldu. Ben artik isterseniz baska gun gelelim sikildim ben beklemekten diye resepsiyona gidiyordum ki cagrildik. En az bir yarim saat de ultrason odasinda bekletildik. Ben fazla beklemiyorum halbuki kontrole gittigimde, bu doktoru bir de o yuzden seviyorum, saniyorum gec kaldigimiz icin oldu hepsi. Sonrasinda 5 dakikalik islem ve ohh mavi gokyuzu.

Iyi yarim saate evdeyiz derken gene buyuk konusmusuz. Otopark trafigi cok sikisik akan tek yon bir sokaga aciliyor, uc seritli, caddenin hemen basinda ve sol seritten yola cikiyorsunuz. Cadde de tek yon ancak saga donuse izin var. Tum bu bilgileri niye verdim, cunku otoparktan tampon tampona ilerleyen sokaga sol seritten ciktik, birkac metre gitmeden caddeye ciktik ve o da ne karsimizda Queens tuneli. Sola donulmuyor dedigim gibi, arkadan da trafik ittiriyor yapacak hicbirsey yoktu. Ama ama diyerek tunelde bulduk kendimizi. Tin tin giden trafikte tuneli gecip Queens'e girdik mecburen. Ilk cikistan kendimizi yan yollardan birine attik ama o da geri donus vermiyor alakasiz yonlere gidiyormus. Hadiii gps acildi, kendine gelmesi beklendi (sirf bu yuzden degistirecegiz bu aleti), yol bulundu ve geri donuldu. Tunel tekrar gecilip Manhattan trafigine geri girildi. Crosstown ayri bir eziyet oldu, sonunda Lincoln tuneline girip New Jersey sinirina ulastik. Tunele girer girmez trafik acildi, canim eyaletim benim. Bir yerde mola verip birseyler yiyip eve varabildigimizde saat 4 olmustu. Adil'in de o gun doktor kontrolu vardi, beni birakip kendininkine zor yetisti yavrum. Film hayalleri suya dustu boylece.

Sikayetlerin sona ermesi icin 16 hafta diyenler kazandi bu arada. Hatta biraz daha uzadi benimki. Bulanti, rahatsizlik, surekli yorgunluk hali kalmamisti ama suya ve dis macununa hala yaklasamiyordum. Herseyi icebiliyordum bu arada ama niye suya takildik kaldik anlamadim gitti. Gecen haftadan beridir gunde bir bardak su icebiliyordum. Bugun uzuuun zamandan sonra ilk kez rutinime donup 2 litre suyumu ictim cok mutluyum. Darisi dis macununun basina, onunla hala duzelmedi iliskimiz. Disleri dokmeden tamamlarsam su 9 ayi cok iyi olacak. Disciye de gidemiyorum, yemiyor, erteleyip duruyorum. Onumuzdeki ay gitcem, soz. Doktorumla da pazarligini yaptim zaten, dis temizligi icin bile hafif anestezik ilac aliyorum ya ben, discide gerekirse uyusturucu igne yaptiracagim haberin olsun dedim simdiden. O da biri haric digerlerinde sorun yok dedi anlastik. Doktorumu seviyorum:)

Bu part I olsun gitmem gerek simdi, devami yarin.

2 yorum:

Adsız dedi ki...

Ayyy meraktan çatlayacaktım valla... Her gün uğrayıp Wiiiii yi görmekten sıkılmıştım.

Sıkıntıların geçtiğine çok sevindim.

Sevgiler..

JTB (JourneyToBlue) dedi ki...

oh be, ben de merak ediyordum bezen'cim.
ben biraz karışıktım son dönemlerde, uzun uzun yazacağım sana zaten.. bir de prag tatili, arayı açtık bayağı. affettireceğim kendimi:)) öpüyorum güzel arkadaşım..